5/ een nieuwe weg naar een nieuwe wereld

De reden voor het ontstaan van Rebel X is mijn verwardheid en boosheid in de jaren dat mijn moeder herstellende was van baarmoederkanker. Het lukt me dit in een zin te noemen en daar heb ik nooit moeite mee gehad. Waar ik ook heen ging, ik vertelde over de situatie waar ik in zat. Wist ik veel dat mensen de waarheid niet wilden horen. Wist ik veel dat mensen uit mijn leven verdwenen, omdat ik niet opgewekt genoeg was over…tja waarover eigenlijk. Als ik erop terugkijk lag het niet aan mij, maar was het de weg die voor mij bestemd was. Een nieuwe weg naar een nieuwe wereld. Gedurende die reis ontdekte ik vanzelf wie de moeite waard was in mijn leven en wie niet. Het bijzondere van zo’n reis is, dat het altijd de mensen zijn die je niet verwacht, die je niet loslaten.

Jonas is zo’n persoon. Dat is zijn echte naam, niet Carloz. Hij was de manager van mijn moeder en ik confronteerde hem nadat mijn moeder te horen had gekregen dat ze beter haar dienstverband kon beëindigen vanwege haar ziekte. Als de zestienjarige snotneus die ik was, zocht ik haar baas op en liet hem weten wat ik van hem dacht. Mijn vader wist niet wat hij hoorde toen hij erachter kwam, mijn moeder wist niet of ze moest lachen of mij op mijn nummer moest zetten, ik wist eigenlijk niets. Alleen dat ik vastberaden was datgene wat nog mijn moeder was, te beschermen. Op een middag stond Jonas ineens voor onze deur met het bericht dat als mijn moeder het kon opbrengen, zij kon aanblijven als boekhouder van de financiële afdeling.

Een paar weken later was ik weer bij zinnen gekomen en ik zocht hem een keer op bij het kantoor. Alsof ik niets beters te doen had. Dat was ook letterlijk zijn vraag. Hij vroeg ook of ik het wel redde. Daar kon ik geen antwoord op geven. Als je moeder kanker heeft en ziek is van de ziekte en chemo’s, dan red je het niet, dan overleef je. Ik leefde niet. Ik was een op hol geslagen robot. Jonas herkende het bij me. Hij was precies zo, door de ziekte van zijn moeder die leed aan alzheimer.

Mijn wangedrag haalde hem uit zijn roes, waardoor hij voor mijn moeder een andere keus kon maken. Vanaf toen hielden we contact en dankzij hem kreeg ik twee jaar later de baan bij de kroeg in Utrecht. Ondertussen was hij niet meer mijn moeders leidinggevende en op een avond wachtte hij me op in Utrecht. Hij wilde met mij zijn promotie vieren en nam mij mee naar een exclusief feest in Amsterdam. Het hele weekend was ik met hem, samen met hem, een met hem.

We wilden nooit een relatie. Hij wilde dat ik mijn vrijheid hield en ik wilde hem niet betrekken in mijn geestelijke warboel. Toch zien we elkaar tot de dag van vandaag nog regelmatig, met een pauze van ruim zes jaar. Hij is in die periode getrouwd geweest en heeft inmiddels een dochtertje gekregen. Zijn vrouw raakte echter te close met de buurman en dat werkte niet voor hem. De scheiding is aangevraagd, maar alles verloopt zover dat kan redelijk.

Nu is Jonas terug in mijn leven. Vrijgezel met een dochter. Vol bewondering zit hij in mijn appartement. ‘Ik heb je gevolgd. Het verbaast me niet, Jacky. Je was altijd al je eigen unieke kracht. Wat wordt je volgende stap?’

‘De wereld.’

‘De wereld?’

‘Mijn bekendheid is goed in Nederland. Nu wil ik de rest van de wereld.’

‘Heb je al een naam?’

‘Zeker. The Sick Society. By Rebel Jacky.’