24 december 1999
Ik kon het niet laten en ik ben toch naar het huis van m’n ouders gegaan. Gelukkig is mijn oude slaapkamer niet heel veel veranderd en ik slaap weer sinds een paar maanden in mijn oude kamer. Kerst kan niet snel genoeg voorbij zijn, al vind ik de geur van kerstkoekjes en taart wel heel prettig ondanks dat ik verlang naar mijn studio waar regelmatig de bierlucht van het uitgaansleven binnen komt zweven.
Mijn vader heb ik mijn blog laten zien en vond het erg grappig. Nu zit ik achter zijn computer mijn blog te typen. De computer staat op een tafel in de woonkamer en mijn vader doet in de woonkamer alsof hij niet meekijkt over mijn schouder. Het is kerstavond en het is toch wel fijn hier te zijn, maar ik kijk op tegen morgen. De gezelligheid is niet meer aan mij besteed. Ik ben er voor mijn ouders, mijn familie tolereer ik haha. Nee, ze zijn echt wel goede mensen, ik ben zelf denk ik de alien in het gezelschap. Allemaal doen ze hun best mij te betrekken in het plezier en de gezelligheid, het komt alleen niet meer bij mij binnen.
Niet dat ik wil zeuren of een excuus zoek, maar ik ben ook anders. Ten eerste ben ik geadopteerd, wat betekent dat je op papier en biologisch al 2-0 achter staat. Ten tweede heb ik sinds mijn zestiende ruim twee jaar een zieke moeder gehad waarbij het leven in het teken stond van chemo’s en alles wat daarbij kwam kijken. Ten derde ben ik geen student en leef ik als wazige Annie in een studio in Utrecht. Oké dat laatste vinden mijn nichten maar wat interessant en ik verwacht echt wel logeer verzoeken te krijgen. Iedereen is welkom, maar breng je eigen slaapzak en kussen mee.
Goed, ik ben voorbereid en nu ik het zo neer type valt het best mee. Oh nee, ik heb er nog steeds geen zin in, maar ik denk dat ik wel een manier ga vinden om de avond op zijn Jacky’s te doorstaan. Ik heb in ieder geval een leuke kerst outfit gevonden bij de H&M. Zwart. Geen glitter, wel een jurkje. Strak, met laarzen en een mooi grijs doorzichtige topje erbij. M’n ouders hebben het niet eens goedgekeurd. Als ze me maar laten blijven en anders heb ik toch een reden het kerstdiner over te slaan (grinnik).
Er zijn nog meer redenen die mij alien maken. Er zijn ook redenen die mij met ze verbinden, daarom zit ik waarschijnlijk hier. Uiteindelijk zijn ze toch familie, we zien elkaar al jaren op verjaardagen en feestdagen. Uiteindelijk ontstaat daardoor ook een band en dan maakt de biologische genetica niet meer uit. Enkel de onbewuste en bewuste gedeelde ervaringen, die ons samen een geheel maken op en dankzij deze dagen.
Comments