25 december 1999
Als ik antwoorden zoek dan ga ik schrijven. In de hoop dat mijn woorden vanzelf de antwoorden vormen. Dat alles wat ik zoek, in mijzelf verborgen is. Daar hoop ik op, maar er blijven vragen komen zonder antwoorden. En als mijn vragen op zijn, dan kan ik altijd rekenen op mijn familie die nieuwe vragen bedenkt. Zelfs vragen waarbij ik mijn eigen antwoorden ben vergeten.
Als ik thuis ben, dan lijk ik alles helder voor ogen te hebben. In mijn studio, met mijn baan, mijn leven. Ik heb niets te klagen, ik kan rondkomen. Nu. Dat is het. Volgens velen denk ik niet aan mijn toekomst. Maar wat betekent de toekomst als mensen ziek worden en sterven? Wat betekent de toekomst als oorlogen blijven bestaan? Wat betekent de toekomst als dingen eindig zijn? Dat geeft toch juist alle redenen het heden te omarmen?
Tijdens het kerstdiner liet ik deze woorden vrij. Het waren niet de woorden die aansloten bij de feestelijkheid van kerst. Ik vond van wel, omdat het werkelijkheid was. Ook aan deze tafel. Toch bleef ik er niet op doorgaan en ging nadenken. Over mijn toekomst. Het heden. Ik wil geen spijt krijgen van gemiste kansen. Niet over twintig jaar beseffen dat ik jarenlang mezelf heb vastgehouden aan mijn bardiensten, dat is inderdaad niet wat ik wil.
Maar ik wil wel vrijheid. Een los leven. Los van instituten, maar wel met kennis. Mijn gedachten gingen toch weer naar het internet en wie weet ga ik mij toch richten op websites maken. Ik ga het tegen niemand zeggen. Volgend jaar verras ik ze allemaal. Dan heb ik nieuwe stappen gezet. Als ik terug in Utrecht ben, dan zoek ik Lola op en vraag ik haar mij te helpen. Of misschien kan ik haar oude studieboeken overnemen. Ik vind wel een manier, maar alleen mijn manier.
Het antwoordt niet mijn vragen. Er komen nieuwe bij. Ondanks dat ik doe waar ik plezier in heb, moet ik blijven voelen dat ik op mijn plek ben achter een computer. Schrijvend en creërend. De plek voelt veilig en vrij. Een gevoel wat verdween tijdens de zieke jaren van mijn moeder. Ik weet niet of het er ooit geweest is, maar ik weet wel dat het kleine beetje veiligheid transformeerde in een holle donkere wereld die oneindig lijkt.
Het internet is een nieuwe wereld. Virtueel. Veilig, vrij en virtueel. Hoe mooi is dat.
Comments