10 december 1999
Het is jammer dat bloggen pas sinds dit jaar mogelijk is. Of dat ik het pas dit jaar heb ontdekt. Er waren veel mensen die het internet al hadden gevonden. Alleen leek het nog niet voor iedereen mogelijk om zelf een pagina te maken op het web. Zelf begin ik het ook net te ontdekken. Ik vraag me af hoe de wereld eruit had gezien tijdens O.J. Simpson. Of Prinses Diana. Voor de laatste is het maar beter, dat het internet nog niet gebruikt werd. Dan had ze zeker geen rust gehad.
Prinses Diana. De dag dat zij overleed is voor mij de dag dat alles anders werd. Ik kende de media niet zonder haar foto’s. Haar gezicht heerste overal, meer dan haar lief was. Het continue jagen naar haar gezicht, bleek uiteindelijk te leiden naar haar dood. Niet haar einde. Ik geloof dat haar legende altijd zal bestaan. Niet omdat ze mooi was, maar omdat ze een andere kant van de mensheid liet zien en een andere kant van de elite die juist verborgen moet blijven.
Ik geloof niet in prinsen en prinsessen. Dat zijn enkel labels die niets zeggen over de kwaliteit en goedheid van een persoon. Zelfs de status is niet alleszeggend en zaligmakend. Toch blijf ik ze onderzoeken, de koningshuizen, alle schitteringen die je tegemoet komen als zij op beeld zijn. Het is gewoon een voorgevoel. Niemand die zoveel macht heeft, kan echt zijn.
Maar er zijn dagen dat ik fantaseer dat ik zelf een verborgen prinses ben. Dat ik daarom verloren ben en ik zonder mijn biologische ouders opgroei. Het is een vergezochte verklaring die me op sommige dagen door een onbekende duisternis trekt. Het idee dat ik iemand kan zijn die ik hier niet ben, kan ik gelukkig een uitdaging vinden. Wanneer ik die uitdaging heb gevonden, dan zet ik mijn adoptie weer opzij. Het bestaat, maar ik hoef er niet naar te kijken.
Toch blijft de onwetendheid mij achtervolgen en ik sta daar gelukkig niet alleen in. Met mijn moeder kan ik veel praten over mijn afkomst en de onbekendheid van mijn achtergrond. Tot de dag vandaag frustreert het haar dat ze niet kan vertellen wie mijn biologische ouders zijn. Haar bedoeling was mij zoveel mogelijk mee te geven en mij ooit weer te herenigen met mijn familie. Gisteren belde ze me dat ze weer mijn dossier heeft doorgenomen en besloten heeft alle betrokkenen te schrijven. Daar wilde ze wel mijn toestemming voor en dat heb ik haar gegeven. Zelf vind ik het moeilijk om dat uit te voeren, maar ik loop wel met een ander idee.
Het internet geeft meer manieren om achter informatie te komen, dus mijn moeder stuurt een kopie van mijn dossier en ik ga uitzoeken of ik via het internet nog achter nieuwe namen en adressen kan komen. Al vraag ik me af of de familie van een verborgen prinses zo eenvoudig te vinden is via het wereldwijde netwerk. Als ik dat ben, dan zijn daar andere vaardigheden voor nodig.
Comments